Главная » 2012 Апрель 6 » Կորուսյալներն անիծված կղզում-մաս 4
14:44 Կորուսյալներն անիծված կղզում-մաս 4 | |
 Արդեն լուսաբաց էր: Սակայն այս անգամ արեւը կարծես թիկնապահերով էր եկել՝ մուգ ու կատաղի ամպերով: Իսկ այդ ամպերի տակ թռչում էր հավանաբար սոված հսկա չխջիկը: Մեր գլխավորը ոտքի հանեց բոլորին. -Արդեն ժամանակն է արթնանալ, մենք այստեղ կսնվենք ու կբաարձրանանք ժայռը: Հավանաբար այլեւս ետ չենք գա, իսկ դա նշանակում է պետք է վերցնել մեր պահեստային սրերն ու ուտելիքները: -Ուտելի՞ք: -Այո: -Իսկ մոռացել էիք օրեր առաջ կենդանու հարձակումը մեզ վրա: -Գրողը տանի, ինչպե՞ս էի մոռացել, այդ հրեշը կերավ մեր ողջ սնունդը: Լավ, բայց մեր գիշերային պահակազորը ուր է՞: Մարդկանցից մեկը կարծես հասկանալով ինչ է եղել, վազեց դուրս: Իսկ դրսում...ուղղակի այդ 5 հոգին, ովքեր այդ գիշերվա պահակներն էին, սպանված էին: -Այս ինչ է՞,- ապշած հարցրեց գլխավորը: -Ես կարծես գիտեմ,-ասեց նրա օգնկանը,-գիշերը... -Լռիր, չասես ոչինչ,-ասեց գլխավորը, ընդհատելով օգնականի խոսքը: -Դուք պետք է իմանաք այս ամենը: -Չէէէէ, չասես: -Ստիպվաց եմ: Գիշերը ես ձայն լսեցի, հրեշների շողքերն էին երեւում, ու ռոբոտներն էին, իսկ նրանց մեջ հաստատ կղզու արարիչները: Գնացեք այսօր դեպի ժա... Նա ընկավ, խոսքը կիսատ թողնելով: -Այս ինչ եղա՞վ,- վախեցած հարցրի ես, իսկ այդ պահին գլխավորը տխուր եւ արցունքոտ աչքերով մոտեցավ ընկերոջը: -Նա մահացավ, սա կղզու օրենքն է, գիշերը երբ որ կղզու արարիչները սպանում են կամ ինչ որ քայլ են կատարում, ոչ ոք իրավունք չունի բարցրաձայնել, հակառակ դեպքում կմեռնի: Իսկ գիշերը նրնաց եթե մոտեցար կամ ինչ որ մարդու դիակի, ողջ ընկերներիտ մահը պատրաստ է: Այդ պատճառով էլ նա այդ պահին ոչինչ չի արել, փոխարենը ամեն ինչ ասեց մեզ առավոտյան,- ասաց անձնակազմից մեկը: Գլխավորը նրան եւ գիշերային սպանված պահակներին տարավ ժայռի մեջ, ընեկոջ վրան դրեց սուրը ու ետ եկեավ: Անցավ մեկ ժամ: Օդում պտտվող հրեշը արդեն պատրաստվում էր հարձակման: Նա մեզ համար է սնունդ մենք էլ իրա, եւ երկու կողմերն էլ սոված են: -Ոչ ոք տեղից չշարժվի, սրան սատկացնելու մի ձեւ կա,- ասեց գլխավորը,- Մեզանից մեկը կանգնում է քարանձավի կողքը, առանց որեւ քայլ կատարելու, երբ հրեշը կմոտենա վերեւից ձեզ ուտելու, մենք կսկսենք նրան մեր սրերով սպանել: Արդյունքում բոլորս կենդանի կմնանք: Բայց.... Անձնակազմից մեկը կանգնեց քարանձավի կողքը, բայց... Երբ բոլորս սպասում էինք չղջիկի հարձակմանը, անսպասելի նրան հետեւից ուղղակի կուլ տվեց հսկա մողեսը: Բոլորս ապշել էինք ու խուճապի մեջ հայտնվել: Բարեբախտաբար մեր գլխավորը հավասարակշռված է միշտ լինում: -Ինձնից ձախ կողմը կռվում է այս հրեշի հետ, իսկ ձախ կողմը գալիս է ինձ հետ: Ես գնացի նրա հետ ժայռի մյուս անցքի մոտ: -Դու,- ինձ նայելով ասեց գլխավորը, դուրս ես գալիս ու կանգնում տեղտ: Երբ չղջիկը կգա վրատ, ոչինչ չանես, մենք նրան կսատկացնենք: Ես դուրս եկա ու վախեցած կանգնեցի: Չխջիկը ինձ նկատեց ու հսկա բերանը բացելով կատաղի ամպերից իջավ ինձ մոտ: Քիչ էր մնացել եւ նա ինձ կուտեր: -Հաշվիր 5-ը,- հրամայեց գլխավորը ինձ: -5...4...3...2...1... Սկսվեց սրերո վհարվածենրը չխջիկին: Սատկած չխջիկը իր հսկա մարմնով, բայց պտտվելով գալիս էր վրաս: Մինչեւ հասկացա որ չխջիկը սատկած է ու նա անկախ իրենից է իմ վրա գալիս, արդեն ուշ էր... նա հարվածեց ինձ: Ես հարվածիծ բավակնին հեռու ընկա, բարեբախտաբար մի փափուկ տեղ, հակառակ դեպքում ես մահացած կլիեի: Ճիշտ է մեջքս ցավում էր, բայց հաստատ կանցներ այդ ցավը: Ընկերներս մոտեցան ինձ: Օգնեցին ու ես կանգնեցի: Երկու հրեշներն էլ սատկած էին... Մենք կերանք նրանց միսը ու պատրաստվում էինք արդեն բարձրանալ ժայռը..... Շարունակելի... | |
|
| |
| Всего комментариев: 1 | |
|
| |
լավնաա
