Արդեն լուսաբաց էր: Սակայն այս անգամ արեւը կարծես թիկնապահերով էր եկել՝ մուգ ու կատաղի ամպերով: Իսկ այդ ամպերի տակ թռչում էր հավանաբար սոված հսկա չխջիկը: Մեր գլխավորը ոտքի հանեց բոլորին.
-Արդեն ժամանակն է արթնանալ, մենք այստեղ կսնվենք ու կբաարձրանանք ժայռը: Հավանաբար այլեւս ետ չենք գա, իսկ դա նշանակում է պետք է վերցնել մեր պահեստային սրերն ու ուտելիքները:
-Ուտելի՞ք:
-Այո:
-Իսկ մոռացել էիք օրեր առաջ կենդանու հարձակումը մեզ վրա:
-Գրողը տանի, ինչպե՞ս էի մոռացել, այդ հրեշը կերավ մեր ողջ սնունդը: Լավ, բայց մեր գիշերային պահակազորը ուր է՞:
Մարդկանցից մեկը կարծես հասկանալով ինչ է եղել, վազեց դուրս: Իսկ դրսում...ուղղակի այդ 5 հոգին, ովքեր այդ գիշերվա պահակներն էին, սպանված էին:
-Այս ինչ է՞,- ապշած հարցրեց գլխավորը:
-Ես կարծես գիտեմ,-ասեց նրա օգնկանը,-գիշերը...
-Լռիր, չասես ոչ
...
Читать дальше »
Просмотров:
1090
|
Добавил:
____
|
Дата:
06.04.2012
|
| |
